Gisteravond heb ik een film gekeken. De film heette Two Mothers of Adore of Two Grandmothers, dat is me nooit helemaal duidelijk geworden. Het feit dat je niet eens met zekerheid kan vaststellen wat de titel van een film is, moet natuurlijk al alle alarmbellen laten afgaan en dat is ook precies waarom ik de film wilde kijken.
Two Mothers, laten we de film voor het gemak zo noemen, gaat over twee Australische vrouwen en hun hopelijk volwassen zonen. De vrouwen zijn al van jongs af aan bevriend en hebben zoals vriendinnen dat doen tegelijkertijd een kind gekregen. Dat is natuurlijk buitengewoon handig omdat je dan alle zwangerschaps- en opvoedkundige perikelen kunt delen. En voor de moeders in Two Mothers bleek nog een groot voordeel. De zonen groeiden op tot perfect gevormde surfhunks met een voorliefde voor de beste vriendin van hun moeder. In exact hetzelfde weekend ontbloesemden de twee relaties en hoewel heus wel even stil werd gestaan bij dat het eigenlijk toch echt niet kon, volgden toch vooral veel shots van een vlot in de zee waar de vier lichamen tevreden gedrapeerd lagen.
Ik moet toegeven dat het me wel aan het denken heeft gezet. Het baren van een lover voor je beste vriendin is natuurlijk wel het ultieme vriendschapsoffer. Bovendien een op maat gemaakte oplossing voor allerhande singleproblematiek. Het vergt de nodige voorbereiding, opoffering en toewijding, maar dan heb je toch ook zeker wat. En dit soort inventitiveit met betrekking tot de zoektocht naar of zelfs in dit geval de creatie van je ideale man is applauswaardig, al zeg ik het zelf.
Onwillekeurig ben ik na alle nieuwe inzichten door het kijken naar deze film, gaan nadenken over mijn eigen situatie. Ik ben nu 28. Tegen de tijd dat iemand een kind voor mij gebaard heeft ben ik minstens 29. Tegen de tijd dat ik een relatie mag beginnen met het nog ongeboren kind, ben ik 47. Verschillende vragen spoken door mijn hoofd:
- Wat heb ik op mijn 47e te bieden aan jongen van 18? (wat heb ik nu te bieden aan een jongen van 18?)
- Wat heeft een jongen van 18 mij te bieden op mijn 47e? (wellicht makkelijker te beantwoorden)
- Wat als de offerzwangerschap een meisje oplevert? (ik denk: Game of Thrones)
- Heb ik überhaupt vriendinnen die dit voor me zouden willen doen? (..)
- Hoe groot is de kans dat zij aantrekkelijke zonen kunnen produceren? (..)
Zo veel vragen zo weinig antwoorden. Ik parkeer deze optie nog maar even in de ijskast voor wanhopigere tijden.
