Als single met een missie ben je gedoemd om veel nieuwe mensen te ontmoeten. In een rooskleurig geschetst scenario van de werkelijkheid is dit een enerverende weg naar een onuitputtelijke bron van de allerbeste vrienden, maar in de daadwerkelijke werkelijkheid blijkt dit vaker een uitputtende slijtageslag in een wereld van clichés en zich tot in de eeuwigheid herhalende vragenreeksen.
Dit gesprek zal je bijvoorbeeld ongetwijfeld bekend voorkomen:
- ‘Dus, wat voor werk doe je?’
- ‘Ach gut, wat leuk dat je het vraagt. Ik werk op de lokale vuilstortplaats in Nijkerk. Ik draag zorg voor de correcte afhandeling van klachten over stankoverlast.’
- ‘Oh joh, dat is interessant! Heb je daar ook een opleiding voor gevolgd?’
- ‘Nee helemaal niet! Heel gek verhaal. Ik ben volledig gecertificeerd nagelstyliste en ben maar zo toevalligerwijs in de afvalbusiness ingerold. Heb nooit meer iets anders gewild!’
Persoonlijk vind ik het vreselijk om over werk en opleiding te praten. Wat zegt dat nou over hoe iemand in het leven staat? Je kunt een boekhouder zijn, die in het weekend op Texel met een parachute uit een vliegtuig springt. Je kunt een advocaat zijn, die het liefst zijn volledige salaris uitgeeft aan pizza en prositituees of je kunt een receptioniste zijn die droomt van een bed & breakfast in de jungle van Brazilië. Toch vragen wij het liefst met zijn allen naar iemands werk en opleiding om op die manier iemand veilig in een hokje te kunnen stoppen en een kant en klaar vooroordeel te kunnen vellen.
Ik vraag het liefste naar iemand zijn beste avontuur. Stiekem is dat ook een strikvraag, want het verschilt nogal wat iemand als avontuurlijk beschouwt. Maar zo’n strikvraag is ook uitermate informatief. Het vertelt je namelijk alles over hoe iemand in het leven staat. Het zegt alles of iemand antwoordt met: ‘mijn grootste avontuur beleefde ik met mijn jeugdliefde Katinka, waar ik op 17-jarige leeftijd mee getrouwd ben, maar die helaas na 25 jaar besloot toch liever met een kat op schoot geraniums te zien groeien’ of ‘één van mijn grootste avonturen beleefde ik drie weken geleden toen ik voor het eerst in mijn leven ging basejumpen in de Himalaya’. Snap je mijn punt? Deze laatste man mag wat mij betreft archivaris of havenarbeider zijn, ik vind hem gaaf!
Ook zit je met zo’n vraag meteen in een leuk origineel gesprek, want je praat meteen over wat iemand geweldig vindt, zonder dat je eerst 25 open deuren plat hebt moeten stampen. Ook bespaar je een hoop tijd, want zonder de beleefdheidsvragen ben je ook nog eens een stuk sneller bij de mogelijke desillusie aanbeland. Handig toch?
