Tijdens mijn verhuizing besloot ik ook meteen mijn auto te verkopen. Een mooie blauwgroene Toyota Starlet met complementerende rode bekleding, zonder functionerende ramen en gedoofde dashboardverlichting voor €600,-. Je verwacht dat een behoorlijk percentage van de Marktplaats-bevolking in actie komt voor zo’n koopje, maar het tegendeel bleek waar. Na een aantal bedroevende biedingen die je nauwelijks een fiets opleveren en een bezichtiging die het best vergeleken kan worden met een licht-traumatiserende Tinderdate, was daar woensdagochtend het bod van Hans: €450.
Half slapend staar ik naar mijn computerscherm en hoor mijn vader me opnieuw voorrekenen hoe goedkoop ik auto heb gereden dat afgelopen jaar. Ik kan hem best voor de helft van de aankoopprijs verkopen en dan mag ik nog steeds in mijn handjes knijpen. Ik stuur Hans een bericht dat hij de auto kan bezichtigen en we spreken vanavond 18.00 uur af. Ik laat Hans nog dienstbaar weten dat hij altijd kan bellen als hij vragen heeft.
Twee uur later belt Hans. “Heeft je auto ook stuurbekrachtiging?” Opgetogen dat ik zijn vraag bevestigend kan beantwoorden, vertel ik Hans voor de zekerheid ook over de trekhaak en de ongedeukte staat. “Ik ben zo verliefd op Starletjes”, vertelt Hans. Ik vind het wel gezellig dat Hans zijn enthousiasme met mij deelt en ik ga met mijn kopje koffie op de bank zitten. “Ik heb een eigen werkplaats en repareer vooral oldtimers”, gaat Hans verder. “Maar die Starletjes, dat zijn gewoon superauto’s en ze gaan helemaal nooit stuk. Geen kerel die daar in wil rijden natuurlijk, maar ik heb een heleboel roeivrienden met jonge dochters. Ik mooi al die Starletjes voor die meiden opknappen.”
Ik zie al helemaal voor me hoe Hans als een soort Sinterklaas Starlets door de schoorsteen duwt, als ik hem plotseling hoor vragen wanneer hij hem op kan halen. “Ik loop naar mijn computer en kijk naar mijn Marktplaatsafspraak. “We hebben 18.00 uur afgesproken toch?” Ontroostbaar leer ik dat deze Hans een tweede Hans is en nu sta ik voor een dilemma. Ik wil de auto helemaal niet aan Eerste Hans verkopen. Tweede Hans is leuk en gezellig en belooft bovendien € 600 cash te zullen betalen én achteraf niet te zeuren. De droom van iedere vrouw!
Zo besluit ik mijn karma te bevlekken en stuur Eerste Hans een bericht dat de afspraak niet door kan gaan. Eerste Hans vindt het niet in de haak en dat moet de toevallig aanwezige politie op het Haroekoeplein ook denken, als ze me een paar uur later voor de Aldi twaalf briefjes van vijftig in ontvangst zien nemen. Tweede Hans is blij met de auto, te meer omdat ik de moeite heb genomen hem te wassen. “Kijk nou, de ramen glanzen zelfs!”, lacht hij. Ik knik trots en denk terug aan de middag dat ik op mijn knieën bij het benzinestation de auto stofzuigde. Ik vertel hem: “De Action verkoopt kant-en-klaar met shampoo geïmpregneerde sponzen. Echt een aanrader bij het autowassen in het donker!”
Het enige dat ons rest is de overschrijving van de auto en het dichtstbijzijnde postkantoor gaat over drie minuten dicht. Na het uitwisselen van verhalen over Australië en een ouderwets potje leeftijd raden, is de vertrouwensband echter zo sterk dat we besluiten daar niet al te moeilijk over te doen. Tweede Hans schrijft de auto morgen over en belooft plechtig in de tussentijd nergens tegenaan te rijden. Ik heb wel fiducie in Tweede Hans zijn rijkwaliteiten en stem in met een geappte vrijwaring.
De volgende dag appt Tweede Hans een foto. Het is de vrijwaring. Het tweede appje is van mijn oud-huisgenoot. Ook een foto. Een foto van het Justitieel Incasso Bureau. Ik zucht. Karma is een bitch.
