Een paar dagen geleden belandde ik op de website Parship. Niet om wanhopig zoekende redenen, maar puur vanuit een soort antropologische interesse (jaja, zoals iedereen dus). Maar vooral omdat ik door een vriendin gewezen werd op de persoonlijkheidstest die je moet afleggen voordat je het koninkrijk der begeerlijke Parshipvrijgezellen mag betreden. Ik ben dol op persoonlijkheidstesten en het liefst test ik mijn assertiviteit, empathie en innerlijke gevoelsleven iedere dag, maar na de Parship-test is mijn wereld ingestort. Wat blijkt plotseling? Ik heb geen verstand!
Mijn hele leven al heb ik mezelf gezien als een rationeel persoon. Alles wat ik voel kan ik logisch beredeneren en uitleggen of negeren als ik dat noodzakelijk acht. Mensen die dat niet kunnen heb ik dan ook over het algemeen beschouwd als treurige hormoongestuurde vrouwen, ook als het mannen waren. Ik ontken daarbij niet dat zelfs ik gevoelens en emoties heb. Gelukkig wel. Maar die komen er bij mij niet uit zonder een zorgvuldige denklaag eroverheen. Mijn zogenaamde rationele gevoel. Met dat rationele gevoel behoorde ik naar mijn idee toch wel tot de elite van het menselijke ras. Als iedereen zijn gevoelens zo kon rationaliseren en kanaliseren zoals ik, dan zou de wereld toch zeker wel een mooiere plek zijn!
Nou dankjewel Parship voor het bruut laten exploderen van mijn droombubbel. De resultaten, na het invullen van 837 pareltjes van vragen en plaatjes, laten er geen twijfel over bestaan. Ze proberen het nog mooi te verpakken, maar het is duidelijk. Ik heb 0% verstand. Ik quote:
‘U hebt vaak de neiging rationele overwegingen uit te sluiten (slechts (0% verstand) en volledig op uw gevoel en intuïtie te vertrouwen. Dat kan ertoe leiden dat u bij het nemen van beslissingen soms belangrijke feiten over het hoofd ziet.’
Naast deze donderslag, doe ik nog een aantal pijnlijke ontdekkingen over mezelf:
‘Het gaat u gemakkelijk af de man aan uw zijde te tonen hoeveel u van hem houdt. ‘
‘U kunt het beste uitkijken naar een partner die net zoveel dynamiek heeft als u, maar die er wat minder moeite mee heeft zichzelf – en misschien ook u – af en toe af te remmen en die niet direct tegen iedereen over zijn gevoelens uitweidt.’
Hoewel deze laatste constatering me tot diep in mijn ziel raakt, is deze blog wellicht al het bewijs dat ik inderdaad de behoefte voel om tegen iedereen over mijn gevoelens uit te weiden. Maar met mijn 0% verstand ga ik daar zeker niet verder over nadenken.
Gelukkig maakt het NTHZ5FK4 (Overheid, 33) allemaal niet uit. Hij weet helemaal niets over me, maar accepteert me gewoon zoals ik ben. Ook dat is Parship. Hij heeft me zelfs meteen zijn emailadres gegeven, zodat we samen die keiharde Parshipwereld kunnen verlaten. Toch mooi. Zeker een kleine pleister op de wond.
